Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
ağmatan — (Ağdam, Bərdə, Şuşa) kök və göyçək (qız). – Səfdər əmioğlu Sadığa ağmatan bir qız alıf ki, heç olara yaraşan deyil (Ağdam) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
əmuzadə — ə. və f. əmuşağı (əmioğlu və ya əmiqızı) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağıl — 1. is. <ər.> 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi. N. N.. Ağıl deyir, qalmayacaq yer üzündə qandan əsər; Hər könülə ilham kimi gələcəkdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axur — is. 1. Heyvanlara yem tökmək üçün taxtadan, daşdan və s. dən qayırılan divara yapışıq qab, qutu. <Əmioğlu:> Budaq baba, . . atı axura çək, rahat et, sonra uşaqlarınız ilə otağa buyurun, bizə qonaq olun. S. S. A.. Firidun söhbəti kəsib, yenə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
beşbetər — sif. <beş və fars. bədtər> Daha pis, ən pis, çox pis. <Əlyarov:> Eh, ay əmioğlu, sən də məndən beşbetər ağıldan kasıbsan ha! M. Hüs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bərəkət — is. <ər.> 1. Bolluq, məhsuldarlıq. <Əmioğlu:> Yoxsa həqiqətdə bizim südümüzün bərəkəti həmin qapıbir qonşularımızın pambığının bərəkətinə bağlıdır. C. M.. <Nizami:> Məmləkətimizin mövqecə əhəmiyyəti, düzlərimizin zənginlik və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
elçi — is. 1. dipl. Bir dövləti başqa bir dövlətdə təmsil edən diplomatik nümayəndə; səfir. 2. Oğlan və ya onun adamları tərəfindən qız istəmək üçün qız evinə göndərilən şəxs. <Səkinə xanım:> Söz açıq gərək, <Ağa Həsən> məndən ötrü bibimin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoralı — sif. Çirkli, irinli yaralar basmış. Xoralı üz. Xoralı əl. – Arxa yaralı, baş xoralı, sinə cərahət; Bu zəhmət ilə cənnəti neylərsən, əmioğlu? M. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yanaq — is. Üzün almacıq sümüyündən çənəyə qədər olan qismi. Yanağından öpmək. Qırmızı yanaq. – Yanaq üzrə saçın tavusa bənzər; Ki, seyri cənnətül məvayə düşmüş. Nəs.. <Muradın> fikrində gəzib dolaşan Nigar idi. O Nigar ki gülümsərkən yanaqlarında… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əfsus — n. <fars.> Heyif, təəssüf. Yox səndə nişani namü namus; Əfsus ki arsızsan, əfsus! F.. Əfsus, qocaldım, ağacım düşdü əlimdən; Səd heyif cavanlıq! M. Ə. S.. <2 ci cariyə:> Nazlı məlikəmiz Südabə, əfsus! Hər sevincə qarşı kədərli, məyus! … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
